Mannetjes
ik ben de aanfluiting van Adam
eens de grote tuinman
kind aan huis bij God
tot het tijdperk van Eva, de zin van mijn manzijn
ben ik kroon op Zijn schepping geweest
na de misstap met Eva met die boom,
op een voetstuk gezet omdat zij even niet had opgelet
zo listig verleid door de slang
ik ben in evolutie van lager rang
in de nacht haar minnaar
voor God haar man
in wezen haar dienaar
verscheurd door onmacht
opgejaagd door testosteron
het recept voor een tikkende bom
dwing ik mijn gezag af desnoods met geweld
nadat ik als Kaïn mijn opties heb geteld
mijn ogen staan nu woest en ledig in een hoofd vol shit
op elke voetbaltribune zie je mijn gezicht
en tussen de drugsrunners van Maastricht
en je ziet mij in mijn streepjespak
vol opgefokte trots boven op de apenrots
met mijn opgezwollen ego steel er ik de show
maar diep in mijn geheim
achter mijn masker van dominantie
en aangeleerde arrogantie
aanbid ik jou Eva
als hoger wezen
zo bedreven in het leven
zo kwetsbaar
zo begeerlijk
zo onbereikbaar
tot jij je geeft
nee
ik kan niet aan jou tippen
